Ok, greit, så vart det ikkje meir blogging forrige helg..
Men slik er det med vellykka arrangement, dei gir berre ikkje tid til
overs, slik at ein stakkar kan få blogga om dei!
 
Skal vi sjå.. Siste eg lot høyre frå meg var eg vel nett ferdig med
sorbeten, og hadde steikt husvert sin bær-mose-ting. Dette forgjekk seg på
ein onsdag, og neste dag, torsdag, sette eg i gong med alt anna som skulle
gjerast i anledning middagen!
Brød vart baka, ytrefileten vart bruna, og fyllet til Filet Bouef de Coutrè
vart tilverka.
Dette gjorde eg ganske lett ved å brune løk og sopp i steikefettet etter
kjøtet, og putte oppi fløyte og raudvin.
Løksuppa vart kokt, og raudvinssausen vart gjort klar.
Då eg sette meg ned etter endt dyst, var klokka 21.06 på kvelden, og
kjøkenet fullt av velduftande ting!

Bøddeigen hevar, kjøtet, kjøler og fyllet godgjer seg.. Multitasking!

Og her ser vi dei viktige prioriteringane når Unni lagar mat: raudvin, kvitvin og pepper!

 
Fredag var dagen då alt skulle passe saman!
Eg kom heim frå jobb, og heiv meg i monteringa. Kjøt og fyll vart surra inn
i butterdeig, og sett til kjøling som anbefalt i oppskrifta.
Eg mosa squash til suffleane, skilte egg og putta alt i små skåler slik at
det berre var å røre det saman seinare, utan at kjolen tok for mykje skade
av det.
Så såg eg på klokka… I meldinga eg hadde sendt ut tidlegare på dagen hadde
eg sagt at eg opna dørene 18.00, og no var ho 17.55!
Heldigvis hang kjolen klar og eg var nyspylt, så det var berre å dyppe
ansiktet i krigsmåling og snike seg inn i den blå stroppelause. Ja, eg
svikta le petit noir, men den kongeblå saken er nok ganske fransk den òg?
 
Notorisk presise Åse Berit ankom heldigvis (og ganske utypisk) ikkje før
18.15, og då hadde eg fått ned pulsen og sat på terassen med eit lite glas.
Linn kom ikkje lenge etterpå, og då var det fram med Pinken! Dessverre
ikkje fransk, men altfor god til at vi kan ha eit samkome utan
Bente kom òg ramlande ned trappa, og vart tvangskosa av Jimi før ho ein
gong hadde fått plassert stumpen i stolen. ”The itty bitty
welcoming-comittee” hadde sluppe sløyfa denne gongen, grunna tidspress, men
var likevel klar for action.
 
Sidan Annette måtte melde avbud (stakkar sjuke jenta) og Hanne måtte jobbe
til 21.00, sette vi oss for første bordsetet, og eg oppdaga at eg kanskje
skulle venta med å jevne løksuppa til eg varma den opp for servering.. Den
hadde blitt litt gele-aktig, men trur eg fekk berga den med rikelige
mengder vatn og vin, og brutal visping.. Smaken vart iallfall godkjent, og
då Hanne fekk smake litt seinare på kvelden, meinte ho på at den ikkje stod
det minste tilbake for den kokkeskulen laga då ho gjekk der. Puh!

Vi går til angrep på suppen..

 
Mens vi naut suppe, heva squashsufflane seg i omnen.. Og dei vart like høge
som forrige gong! Smaken var dessverre temmeleg svak, og eg har lært at
salt og pepper knapt kan overdrivast i samband med squash og egg! Sausen
hadde fått same sjuka som suppen, men vin (så lenge ein har nok av den) har
berga så mang ein tulling, så eg trur eg slapp unna med den òg.. Kjøtet
vart iallfall slik eg ville ha det, lett rosa i midten, men med
gjennomsteikte endar, slik at alle kunne få kjøtet slik dei likte det.
Mette vart vi! Noko så inderleg òg.. 

Innbakt filet, rett frå omnen

 Dermed framla eg eit framlegg om at vi skulle vente med desserten til alle kunne ete saman. Det vart einstemmig
vedteke, og vi trakk ut for litt frisk luft og eit par glas vin.
 
Eg hadde sendt vår fryktlause faste sjåfør Andreas for å plukke opp Hanne
etter jobb, og 21.30 kom ho. Då var det på tide med pakkeutdeling!
Sidan dette var Åse Berit sin siste kveld i byen, hadde eg sett saman ei
lita overlevelseseske til ho! Den innholdt: teppe og tjukkesokkar (sidan ho
alltid frys), ekstra stort og uknuseleg vinglas, kamomillete (for små
kriser), prøvepakke med vin (for litt større kriser) og køyreruta frå
nyejobben hennar heim til meg (for when shit has really hit the fan).
Dessuten litt førstehjelpsgreier (disney-plaster, ibux, hostesaft
(Jaegermeister) og allergitablettar), og eit lite hefte med alle Åse Berit
sine svarte-hol-teoriar!
Deretter henta eg fram poeten i meg, leste opp ei lita ”Ode til
fagkonsulenten”, og fekk nesten jenta til å ta til tårene! Fordi ho vart
rørt og happy og sånt, altså..
Hanne hadde gått til innkjøp av ei flaske Pink, som Åse Berit lova å ta med
seg og nyte første kvelden i ny leilighet. Så ho fekk ein skikkeleg
send-off!

Åse Berit med eske og vin, Linn med vin, og Bente med brus og pakkesangar.. Berre velstand!

 
Men gåveutdelinga var ikkje over med dette! Bente hadde nemleg bursdag 25.
juli, og sidan Hanne jobba den dagen, tok ho like gjerne med seg gåva på
fransk aften. Eit gåvekort (frå Hanne) og eit forkle med teksten
”Purrrfectly Sane Cat Lady” (frå meg) vart fangsten, og Jimi fekk leike seg
med gåvebanda. Alle tre var meget fornøgd med det, og etter at vi hadde
fått fora Hanne, var det tid for dessert.

Foring av Hanne

 
Sorbeten gjekk ned på høgkant, praten gjekk og stemninga var høg.
I det store og det heile, veldig vellykka kveld!